چگونگی طراحی کلاسیک توسط یک شرکت معماری

در قسمت قبلی گفتیم که کاربرد فضا های بزرگ تر در طراحی کلاسیک مربوط به روف گاردن ها بیشتر می باشد. حال بیایید به این بپردازیم که این طراحی کلاسیک چگونه می تواند صورت بپذیرد؟ وجود آب نما در طراحی کلاسیک خیلی از اوقات ضروری می باشد. مگر آن که خود فضای موجود استعداد تعبیه ی چنین پارامتری را نداشته باشد. مورد بعدی استفاده ی معقولانه از گل و گیاه و چمن در فضای سبز است. این حجم از گل و گیاه نباید خیلی زیاد و افراط گرایانه باشد. و نه باید کم کاری در ایجاد آن دیده شود. وجود بارزه ی Discipline در طراحی روف گاردن آن هم سبک کلاسیک باید به خوبی دیده شود. وگرنه در غیر این صورت نمی توان به آن یک طراحی کلاسیک اتلاق نمود.

تحمل وزن تجهیزات هم مهم است

یکی از چیز هایی که اکثر طراحان تازه کار و بی تجربه به آن توجهی نمی کنند. این است که آیا ساختمان و بام آن می توانند تاب وزن تجهیزاتی را که می خواهیم بر روی آن ها نصب نماییم بیاورند؟ قسمت اعظم تجهیزاتی را که می خواهیم بر روی بام نصب کنیم قبلا ساخته شده اند. بنابر این یک شرکت معماری به خوبی می داند که جمع کل اقلام به کار برده شده می خواهد چه قدر باشد. آن هم قبل از شروع عملیات. حداقل تخمین این اوزان ممکن می باشد. پس ما با علم به این که هر المان چه قدر می تواند بر وزن ساختمان رستوران یا هتل بیفزاید اقدام به طراحی روف گاردن می کنیم.

طبق یک قانون از مجموعه ی قوانین ملی ساختمان حداقل بار زنده برای بام های تخت و با شیب کم برابر یکصد و پنجاه دکانیوتن بر متر مربع است. از طرفی بیش ترین وزنی را که یک سازه ی از پیش ساخته شده می تواند داشته باشد هرگز بالای پنجاه کیلوگرم نخواهد بود. پس به این ترتیب هیچ گاه اضافه بار به پیکره ی ساختمان تحمیل نخواهد شد. خب حالا به بحث زیر سازی در طراحی روف گاردن می پردازیم. اگر چه به نظر می رسد که وجود یک زیر سازی برای تمامی ساختمان های اعم از رستوران یا هتل لازم می باشد. اما در حقیقت می توان بدون زیر سازی آن چنانی در تمام ساختمان ها، اقدام به محوطه سازی و سپس اجرای روف گاردن در آن ها نمود.

 توجه داشته باشید که بام ها یا موزائیک شده هستند و یا ایزوگام شده. ما کار را به سادگی بر روی موزائیک بام انجام می دهیم. اما در مورد ایزوگام موضوع کمی فرق دارد. با ما همراه باشید.

بستر کار را چه کنیم؟

خب در قسمت قبلی گفتیم که اگر سطح بام ایزوگام شده باشد کار ما کمی تفاوت خواهد داشت. چگونه؟ به این صورت که روی ایزوگام را با لایه ای از ملات لیس ای 3 سانتی متری می پوشانیم. و بعد از آن است که نسبت به اجرای روف گاردن و تجهیزات آن اقدام می کنیم. همان طور هم که گفتیم تجهیزات ما از قبل ساخته شده اند. موقع ایجاد یک فضای سبز هم بیشتر به مواردی همچون  فلاور باکس ها، تری باکس ها و پلنتر باکس ها خواهد بود. لایه های بیرونی را که به آن ها نما هم می گوییم با ترموود یا چوب پلاست پوشش می دهیم. لایه های داخلی تر را نیز با متریالی مانند ورق گالوانیزه ای با رنگ پودری و کوره ای پوشش می دهیم. این اقلام نیز باید حتما ضد اکسایش و زنگ زدگی باشند.

از این گذشته درون هر فلاور باکس را لایه ی فیلتر و زه کش قرار می دهند. این قسمت ها باید دارای خصوصیت لایه ژئو سنتتیک و محافظ خاک و لایه ی نگهدارنده ی آب و هوادهی ریشه باشد. زیرا با وجود چنین بستری گیاهان مجال رشد و نمو را پیدا خواهند نمود. وجود این مواد و لایه ها باعث می شود که آب مازاد فلاور باکس ها به بیرون منتقل شود. و به این ترتیب نیازی نیست تا پنج سال آینده دست به خاک محل بزنند. و یا بخواهند آن را عوض کنند. در این حالت آب راکدی را هم نخواهیم داشت. و به این ترتیب گنداب هم وجود ندارد.

حال بیایید با هم به مواردی بپردازیم که یک شرکت معماری می تواند آن ها را به کار ببرد. مواردی مانند مبادی خروجی آب در کلیه پلنتر باکس ها و بستر کاشت فضای سبز به دلیل خروج آب اضافه. وجود شیب برای خروج آب و …